«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Նիկոլ Փաշինյանի «կարկառուններից» մեկը մտքի հերթական «փայլատակումն» է ունեցել: Դե նման բաները քպականների համար սովորական են: Բայց ի սկզբանե արձանագրենք, որ սույն «կարկառունը» նրանց փաղանգի այն շարքից է, որի խոսքերը սովորաբար, կամա թե ակամա, դառնում են Նիկոլ Փաշինյանի և ՔՊ-ի մտքերի ու ցանկությունների բարձրաձայնող: Լավ, ի՞նչ է ասում Նիկոլ Փաշինյանն իր ներկայացուցչի միջոցով այս անգամ: Նախ՝ չթաքցնելով Հայոց ազգային եկեղեցու նկատմամբ պաթոլոգիկ ատելությունն ու մաղձը, ստահոդ և իրականությանը չհամապատասխանող «դատողություն» է անում, թե՝ Հայ առաքելական եկեղեցին հեղինակազրկված է:
Հաջորդը. լավ, եթե նույնիսկ ենթադրենք, որ Հայ առաքելական եկեղեցին թույլ է, որքան պետք է որևէ հայ շեղված լինի, որպեսզի դրանից ուրախանա: Հետաքրքիր է, թե էլ որ երկրում կուրախանային մեր ազգային եկեղեցու թվացյալ թուլությունից կամ կցանկանային այն թուլացած տեսնել: Իսկ առհասարակ, չափազանց անբարո է եկեղեցի-պետություն հակադրությունը, առավել ևս՝ թույլ կամ ուժեղ լինելու կոնտեքստում: Եթե մեր Եկեղեցին թույլ է, ուրեմն մեր հասարակությունը շոշափելիորեն կտրվել է իր հոգևոր-մշակութային հենքից, ուրեմն թույլ է նաև մեր պետությունը:
Իսկ դա նշանակում է, որ տվյալ հասարակության, ժողովրդի, պետության հետագա ընթացքի հոգևոր-բարոյական հենասյուները խարխլված են: Իսկ գուցե նշյալ քպականն ու մյուս քպականները հենց դրանի՞ց են ուրախանում… Կամ հենց դրա՞ն են ձգտում…
Ավելին՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում։
Հետո շարունակում է, թե՝ դրանից ինքն անձնապես (հաշվեք՝ Նիկոլ Փաշինյանն ու նրա քաղմերձավորները) ուրախանում է, որովհետո… «ինչքան եկեղեցին թույլ է, այնքան ուժեղ է պետությունը»: Նախ՝ Հայ առաքելական եկեղեցին, չնայած Նիկոլ Փաշինյանի ու մյուս «նիկոլների» հետևողական ու համառ ջանքերին, ամենևին էլ հեղինակազրկված կառույց չէ, ի տարբերություն, օրինակ՝ նույն Փաշինյանի գլխավորած իշխանության, որի պարագայում արդեն վաղուց հեղինակություն կամ վարկանիշ բառերը պարզապես անհեթեթ են հնչում: Եվ ուրեմն, ով ինչի մասին է խոսում: Ինչ-ինչ, բայց ՔՊ-ն ներկայացնողներն ընդհանրապես տեղ և իրավունք չունեն հեղինակությունից կամ վարկանիշից ու էլի շատ բաներից խոսելու: