«Փաստ» օրաթերթը գրում է. Փաշինյանի գլխավորած իշխանության վարած արտաքին քաղաքականությունը, եթե այն կարելի է այդպես անվանել, այս ընթացքում մի շարք բնորոշումների է արժանացել ամենատարբեր փորձագետների, քաղաքագետների կողմից: Տպավորված բնորոշումների շարքում կարելի է առանձնացնել «երկու աթոռի վրա նստելը» կամ «լարախաղացությունը»:
Խոսքը, հասկանալի է, Փաշինյանի ու նրա թիմի արտաքին քաղաքական կողմնորոշման «մանևրների» մասին է: Օրինակներ, ցավոք, շատ կարելի է բերել:
Փաշինյանի նման երերումների ցայտուն դրսևորումներից մեկը, այսպես ասած, «դեպի Եվրամիություն» ընթանալու ուղեգիծն է, որը նա ու իր թիմը ջանում են մեկտեղել Եվրասիական տնտեսական միության մեջ մնալու և «ռեէքսպորտային» եկամուտներ «բռնելու» հետ: Տարիներ շարունակ դրա վրա մի ամբողջ քարոզչաքաղաքական դղյակ են կառուցել: Պետք է նկատել՝ ավազե «դղյակ»: Ավազե, այո: Բայց տապալումը դղրդյունով էր: Դա օրերս տեղի ունեցավ ՌԴ ԱԳ նախարար Սերգեյ Լավրովի ու ՀՀ ԱԳ նախարար Արարատ Միրզոյանի երևանյան համատեղ ասուլիսում:
Նախ՝ հիշեցնենք, որ ընդամենը մարտի 26-ին ՀՀ Ազգային ժողովը երկրորդ ընթերցմամբ և ամբողջությամբ ընդունեց «ԵՄ-ին Հայաստանի անդամակցության գործընթացի մեկնարկի մասին» օրենքի նախագիծը: Հատուկ ընդգծենք. դրան կողմ քվեարկեց միայն ՔՊ-ն, իսկ ընդդիմադիր երկու խմբակցությունները հրաժարվեցին մասնակցել այդ «ցուցադրությանը», նախագիծն էլ բնորոշեցին որպես անորակ բաժակաճառ…
Հիմա վերադառնանք ասուլիսին: Արարատ Միրզոյանն ասում է. «Հայաստանի Հանրապետությունը Եվրոպական միության անդամակցության հայտ չի ներկայացրել, այդ ուղղությամբ բանակցություններ չեն վարվում»:
Ահա և վերջ: Բայց այստեղ մի շարք նոր հարցեր են ծագում. օրինակ՝ այն ո՞վ էր, ավելին՝ այն ովքե՞ր էին և ովքե՞ր են, որ տարիներով կոշտուկում էին հանրության լսելիքը, շոյում մարդկանց նուրբ հույզերը, թե՝ «տեսեք, հեսա մտնում ենք Եվրամիություն, քիչ մնաց»: Հիշո՞ւմ եք՝ Փաշինյանն ու նրա թիմակիցները ինչպես էին փախցնում հանրության մի մասի հույզերը, թե՝ կգնաք Միլան, մի գավաթ սուրճ կըմպեք, կգաք, ինչ վիզա, ինչ բան…
Բայց, կրկնենք, ընդամենը երկու ամիս առաջ աղմուկ-աղաղակով, կարելի է ասել՝ քարոզչական լայնածավալ արշավի ուղեկցությամբ Փաշինյանի ՔՊ-ն, հպարտ մենության մեջ, ընդունեց սատելիտ կուսակցությունների «նախաձեռնած» ու ստորագրահավաքով ԱԺ մտած (ականջը կանչի «Հայաքվեի» ստորագրահավաքի, որ ավելի շատ ստորագրություն էր հավաքել, բայց այդպես էլ լիագումար նիստի չհասավ նույն ՔՊ-ի ձեռքով) «Եվրամիությանն անդամակցելու գործընթացի» օրենքը:
Ու հիմա նույն ՔՊ-ի իշխանության ամենաառանցքային դեմքերից մեկը՝ ԱԳ նախարարը, որը ուղիղ գծով Փաշինյանի արտաքինքաղաքական հանձնարարությունների կատարողն է, Ռուսաստանի ԱԳ նախարարի կողքին կանգնած, անմեղ-չքմեղ տոնայնությամբ ասում է՝ չէ՜, ի՞նչ ԵՄ, ի՞նչ հայտ, ի՞նչ անդամակցել… ա՜յդ էր պակաս: Մի խոսքով՝ չկա նման թեմա, հարցը փակված է:
Դեռ մի քանի ամիս առաջ, երբ հանրայինքաղաքական օրակարգ բերվեց հիշյալ օրինագիծը, ոչ իշխանական մեկնաբանները գրեթե միաբերան նշում էին, որ այն մի քանի նպատակ է հետապնդում, որոնցից ոչ մեկը ԵՄ-ին իրապես անդամակցելու հետ կապ չունի: Առաջին. խոսքը քարոզչական հերթական հնարքի մասին է, հանրության՝ «դեպի Եվրոպա մղվող» մի մասի բարեհաճ տրամադրությունը շահելու համար: Երկրորդը, որ Փաշինյանի համար ավելի կարևոր էր, իրեն բացահայտորեն սատարող, այսպես կոչված, «արևմտամետ շրջանակների» սիրտը շահելն է, նրանց «փշի-փշի անելն» ու իրենց ծառայելու տիրույթում պահելը: Երրորդը՝ նման հռետորաբանությամբ Ռուսաստանի հանդեպ «մանր անախորժություններ» անելը, թերևս:
Ու մեկ էլ, խնդրեմ, ընդամենը 1-2 նախադասությամբ այդ ամենը «ջրվում» է: Իսկ ջրողն էլ հենց Փաշինյանի ԱԳ նախարարն է: Այսինքն, իրենց՝ օդում հյուսած «դղյակը» հենց իրենց ձեռքով էլ քանդեցին:
Եթե ի մի բերենք Փաշինյանի ու նրա իշխանության մոտեցումը, ապա, բացի այն, որ անհարմար ու տհաճ բան է ստացվում, նաև այսպիսի գրոտեսկային պատկեր է ձևավորվում. երկուշաբթի՝ «գնում ենք Եվրամիություն», երեքշաբթի՝ «չէ՛, չենք գնում»… ուրբաթ՝ «վա՜յ, ախր, էդ ե՞րբ ենք ասել, թե գնալու ենք…»: Նման իշխանությանը ո՞վ կարող է լուրջ վերաբերվել կամ լուրջ ընդունել:
Բայց չարաչար սխալվում են նրանք, որ կարծում են, թե՝ վերջ, այս շրխկան բացահայտում-մերկացումով հարցը փակվեց: Այդպես կարծողները երևի լավ չեն ուսումնասիրել Փաշինյանի գործելաոճը: Առաջիկա ընտրությունների շեմին (արտահերթ, հերթական՝ կարևոր չէ) Փաշինյանն ու ՔՊ-ն էլի ու էլի են խաղացնելու «Եվրամիությանն անդամակցելու», այսպես ասենք, քարոզչական գազարը:
Կփորձեն համենայն դեպս: Չնայած, նրանց երևի պետք է հուշել, որ «շպագատ» անելիս ծանր վնասվածք ստանալու հավանականությունը սարսափելի մեծ է… Ու ցավոտ:
