ԱԺ նախկին պատգամավոր Սամվել Ֆարմանյանը գրում է․ «Նիկոլն անում է այն, ինչի համար բերվել է իշխանության: Դրա վերջին կանգառը Հայաստանի լուծարումն ու հայերի ինքնության վերջնական կազմաքանդումն է: Նիկոլը չի նահանջելու:
Լավ է անում: Եթե մենք ի վիճակի չենք պաշտպանելու մեր տունը, օտարն ինչու՞ պիտի չքանդի ու չսեփականաշնորհի այդ տունը:
Իսկ ի՞նչ է անում մեր եկեղեցին: Ի՞նչ: Հայտարարություն և վե՞րջ: Ի՞նչ հույսով: Ի՞նչ հաշվարկով:
Ի՞նչ է անում ընդդիմությունը: Ի՞նչ ենք անում մենք՝ խելոք դեմքով հերթական ստատուսներն ենք գրում ու սպասում, թե ի՞նչ նոր փորձանք կբերի, ում կհոշոտի տգետ պապուասը հաջորդ օրը:
Նիկոլի ուժն ընդդիմության ու իրական այլընտրանքի բացակայությունն է: Մեր անմիաբանությունն ու կասկածամտությունն է: Հարցրեք մարդկանց, նայեք սոցիոլոգիան՝ զզվում են Նիկոլից, բայց փնտրում ու չեն գտնում այլընտրանքը:
Ո՞վ կարող է բռնել Նիկոլի ձեռքը:
Ընդդիմությունը, որը պատրաստ է մինչև վերջ գնալու, ոչ թե արտաքին «դաբրոներով» ուրիշի ձեռքով կրակից շագանակ հանելու:
Ընդդիմությունը, որի նպատակը պետությունն ու մեր աժանապատվությունը փրկելն է, ոչ թե ավերակների վրա մնացած չեղած իշխանությունը վերցնելը կամ կիսելը:
Ընդդիմությունը, որը միավորում է բոլորին, ոչ թե ջլատում է եղած ռեսուրսն ու տարանջատվում հեռավոր ու անիրատեսական ինչ-որ նպատակի համար:
Ընդդիմությունը, որը երազանք ունի, ու այդ երազանքը տարբերվում է Նիկոլի երազանքից»:
